Leczenie lęków lublin

Oferujemy pomoc

PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA
Dorośli i młodzież powyżej 15 roku życia – cena 140 zł (50 minut)
TERAPIA UZALEŻNIEŃ
Dorośli – cena 140 zł (50 minut)

telefon: 501 767 054
telefon: 516 776 147

Szukasz gabinetu psychoterapii zajmującego się leczeniem lęków w Lublinie?

Zapraszamy do gabinetu Jednostka i rodzina, w którym skutecznie pomagamy pacjentom z zaburzeniami lękowymi o różnym podłożu poprzez psychoterapię. W trakcie jej trwania pacjent uczy się zauważać wzorce myślenia i zachowania, które wywołują w nim lęki. Po ich rozpoznaniu może w sposób świadomy i celowy dokonać zmiany na takie, które zredukują lęki i nauczą go radzenia sobie z nimi. Oferujemy regularne spotkania (indywidualne lub grupowe) z wykwalifikowanym i doświadczonym psychoterapeutą, podczas których pacjent uczy się siebie na nowo, zauważa powtarzające się schematy zachowań, które znacznie utrudniają podejmowanie decyzji, zmiany i codzienne funkcjonowanie. Psychoterapia zdecydowanie pomoże Ci wrócić do równowagi i zapobiegnie powrotom lęków. Zapraszamy do umówienia się na wizytę. Masz pytania? Zadzwoń!

Zapraszamy do kontaktu!

Strach jest naturalną reakcją na trudne i stresujące wydarzenia. Pełni on istotną funkcję, gdyż ochrania zdrowie, a nawet życie w momencie jego zagrożenia. Strach może zamienić się również w lęk, który bardzo często jest szkodliwy dla zdrowia. Jest to nastrój, który charakteryzuje się silnie odczuwanym, wręcz dominującym odczuciem zagrożenia pochodzącego z nieznanego i irracjonalnego źródła.

Wkrótce może dojść do niebezpiecznych zaburzeń lękowych, które są rodzajem zaburzeń depresyjnych, występujących bardzo często bez powodu. Związane są one z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego. Mogą przejawiać się w fobii, lękach społecznych, natręctwach i innych niepokojących zachowaniach i odczuciach. Zaburzenia lękowe przejawiają się również w objawach fizycznych, np. nadmiernym poceniu się, kołataniu serca, dusznościach, dolegliwościach bólowych w klatce piersiowej i brzuchu, zawrotach głowy, napięciach mięśniowych, drżeniu itp.

Osoba cierpiąca na zaburzenia lękowe bardzo często staje się rozdrażniona, nadpobudliwa, nieufna, apatyczna, wycofana,a ponadto cierpi na bezsenność, co wiąże się z chronicznym zmęczeniem. Chorobie mogą towarzyszyć również myśli samobójcze. W takiej sytuacji niezwłocznie należy udać się do lekarza.

Czym jest lęk?

Lęk to jedna z podstawowych emocji, która pełni ważną rolę w życiu człowieka. Jest naturalną reakcją organizmu na sytuację postrzeganą jako zagrożenie, niepewność lub wyzwanie. W przeszłości pełnił funkcję adaptacyjną – pomagał naszym przodkom przetrwać, mobilizując organizm do ucieczki lub walki w obliczu niebezpieczeństwa. Współcześnie, mimo że nasze codzienne zagrożenia są mniej związane z walką o przetrwanie, lęk nadal pełni ważną rolę ostrzegawczą.

Lęk jest zjawiskiem bardzo złożonym, obejmującym zarówno reakcje fizjologiczne, jak i psychiczne. W sytuacji zagrożenia ciało reaguje przyspieszonym biciem serca, napięciem mięśni, wzmożonym poceniem się oraz zwiększoną czujnością. Umysł z kolei może koncentrować się na myślach pełnych obaw i przewidywania najgorszych scenariuszy. W odróżnieniu od strachu, który jest odpowiedzią na konkretne, realne zagrożenie, lęk często ma charakter irracjonalny lub wynika z przewidywań przyszłych zdarzeń, które mogą nigdy nie nastąpić.

Jakie są najczęstsze przyczyny zaburzeń lękowych?

Przyczyny lęku są wieloaspektowe i często wynikają z kombinacji czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych. Do czynników biologicznych należą predyspozycje genetyczne, zaburzenia neuroprzekaźników w mózgu (takich jak serotonina czy noradrenalina) oraz nieprawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Czynniki psychologiczne obejmują: niską samoocenę, skłonność do perfekcjonizmu oraz traumatyczne doświadczenia z przeszłości. Z kolei do czynników środowiskowych można zaliczyć: stresujące wydarzenia życiowe, presję społeczną, trudne relacje rodzinne czy przewlekły stres zawodowy.

Lęk nie jest jednorodnym doświadczeniem – może przyjmować różne formy i nasilenie. Ważne jest, aby rozpoznawać swoje emocje, nazywać je i w razie potrzeby szukać wsparcia u specjalistów. Świadomość, że lęk jest częścią ludzkiego doświadczenia, może pomóc w złagodzeniu jego wpływu na życie codzienne. Jednak gdy staje się on przytłaczający i uniemożliwia normalne funkcjonowanie, warto podjąć kroki w kierunku profesjonalnej pomocy.

1. Genetyka

Przyczyny zaburzeń lękowych mogą być genetyczne. Badania wykazały, że istnieje większa szansa na rozwój zaburzeń lękowych u osób, które mają krewnych z pierwszego stopnia cierpiących na tego rodzaju zaburzenia. Jednak odziedziczenie predyspozycji genetycznych nie jest jednoznaczne z wystąpieniem zaburzeń lękowych – środowisko oraz sposób życia również mają duży wpływ na ryzyko ich wystąpienia.

2. Biochemia mózgu

Nasze uczucia i emocje są kontrolowane przez neuroprzekaźniki, takie jak serotonina, dopamina czy adrenalina. Gdy ich poziomy są nieprawidłowe, może to prowadzić do zaburzenia równowagi emocjonalnej, a tym samym występować zaburzenia lękowe. Leczenie farmakologiczne może pomóc w przywróceniu równowagi.

3. Osobowość

Pewne cechy osobowości zwiększają podatność na wystąpienie zaburzeń lękowych. Osoby, które mają skłonność do przejmowania się czy odczuwania większego strachu, mogą być bardziej podatne na rozwój problemów związanych z lękiem, zwłaszcza w sytuacjach stresowych.

4. Stres i przeżycia traumatyczne

Doświadczenia życiowe mogą prowadzić do zaburzeń lękowych. Wydarzenia takie jak koszmary, utrata bliskiej osoby, katastrofy, przemoc czy krępujące sytuacje społeczne mogą stwarzać przyczynki do wystąpienia lęku.

5. Niewłaściwe odżywianie

Dieta uboga w białko, błonnik czy witaminy grupy B może wpływać na nasze samopoczucie i zdolność radzenia sobie ze stresem. Na zaburzenia lękowe wpłynąć może także niedostateczna ilość białka, magnezu czy cynku.

Jakie są objawy lęku?

Lęk manifestuje się na różnych poziomach: fizjologicznym, emocjonalnym, poznawczym i behawioralnym. Objawy fizyczne to m.in. przyspieszone bicie serca, uczucie duszności, nadmierne pocenie się, drżenie rąk czy napięcie mięśniowe. Emocjonalnie lęk objawia się uczuciem niepokoju, przytłoczenia oraz irracjonalnymi obawami. Na poziomie poznawczym osoby doświadczające lęku mogą mieć trudności z koncentracją, gonitwą myśli oraz tendencją do katastroficznego myślenia. W sferze behawioralnej lęk może prowadzić do unikania określonych sytuacji, wycofania się z aktywności społecznych czy trudności w podejmowaniu decyzji.

Lęk staje się problemem klinicznym, gdy jego nasilenie, częstotliwość i czas trwania zaczynają znacząco wpływać na jakość życia i codzienne funkcjonowanie. Wówczas można mówić o zaburzeniach lękowych, takich jak: zespół lęku uogólnionego, fobie specyficzne, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne czy zespół stresu pourazowego.

Co to jest napad lęku panicznego?

Napad lęku panicznego to nagły i intensywny przypływ lęku, który może pojawić się niespodziewanie lub w odpowiedzi na stresującą sytuację. Jest to często mylone z atakiem serca lub innymi poważnymi problemami medycznymi ze względu na jego fizyczne objawy.

Objawy napadu lęku panicznego

Napad lęku panicznego może objawiać się różnorodnymi objawami, zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi. Niektóre z najbardziej powszechnych objawów to:

• silne uczucie lęku lub strachu, często bez wyraźnego powodu,
• uczucie duszności lub trudności z oddychaniem,
• przyspieszone bicie serca, bóle w klatce piersiowej,
• nudności, zawroty głowy, osłabienie,
• drżenie, pocenie się, uczucie zimna lub gorąca,
• odczucie odrealnienia lub derealizacji – uczucie, że otoczenie jest niewyraźne lub nierealne.

Metody leczenia zaburzeń lękowych

Psychoterapia

Psychoterapia, szczególnie poznawczo-behawioralna, jest najczęściej wybieraną metodą leczenia zaburzeń lękowych. W psychoterapii pacjent uczy się lepiej rozumieć i kontrolować swoje objawy.

Zwykle stosuje się tu podejście oparte na dowodach naukowych, takie jak terapia poznawczo-behawioralna. CBT koncentruje się na zmianie negatywnych wzorców myślowych i zachowań, które mogą podtrzymywać lęki. Terapia ta pomaga pacjentowi zidentyfikować błędne przekonania, które napędzają ich lęki, oraz nauczyć się nowych sposobów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.

W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej jednym z ważnych elementów jest praca nad ekspozycją na bodźce lękowe. Polega ona na stopniowym wystawianiu pacjenta na to, czego się boi, w kontrolowanych warunkach. Prowadzi to do stopniowego oswajania się z danym bodźcem i redukcji lęku. Na przykład, jeśli ktoś cierpi na fobię społeczną, terapeuta może stopniowo wprowadzać pacjenta w sytuacje społeczne, ucząc go nowych technik radzenia sobie z lękiem w trakcie ekspozycji.

Innym podejściem terapeutycznym, które może być pomocne, jest terapia akceptacji i zaangażowania. ACT skupia się na akceptacji trudnych emocji i myśli, zamiast prób ich unikania lub zmieniania. Pacjent uczy się, że lęk jest naturalną częścią życia, a ważne jest to, aby nie pozwolić mu kontrolować swoich decyzji.

Farmakologia

Leki przeciwlękowe, przede wszystkim leki z grupy benzodiazepin, są często przepisywane osobom z zaburzeniami lękowymi. Choć metoda ta pomaga szybko złagodzić objawy, najlepiej łączyć ją z profesjonalną psychoterapią.

W niektórych przypadkach psychoterapia nie jest wystarczająca, aby skutecznie radzić sobie z lękami, zwłaszcza gdy objawy są bardzo nasilone. W takich sytuacjach lekarz psychiatra może zaproponować farmakoterapię, czyli leczenie za pomocą leków.

Najczęściej stosowane leki w leczeniu lęków to:

• Leki przeciwdepresyjne: W szczególności selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Są one często przepisywane jako leczenie pierwszego wyboru w zaburzeniach lękowych, gdyż mają one udowodnioną skuteczność i są zazwyczaj dobrze tolerowane.
• Benzodiazepiny: Są to leki, które szybko łagodzą objawy lękowe, ale ze względu na ryzyko uzależnienia stosuje się je zazwyczaj w krótkim okresie lub doraźnie.
• Leki przeciwlękowe o działaniu długoterminowym: W niektórych przypadkach lekarze mogą przepisać leki takie jak: pregabalina czy buspiron, które działają w inny sposób niż SSRI czy benzodiazepiny, a ich efekt jest bardziej przewidywalny i długotrwały.

Farmakoterapia jest skuteczna, zwłaszcza w połączeniu z psychoterapią. Często stosuje się podejście kombinowane, gdzie pacjent jednocześnie uczęszcza na terapię psychologiczną i przyjmuje leki, co może prowadzić do szybszej poprawy.

Techniki relaksacyjne i redukcja stresu

W leczeniu lęków bardzo ważne jest również włączenie technik relaksacyjnych oraz strategii radzenia sobie ze stresem. Stres jest jednym z głównych czynników wywołujących lęki, dlatego nauka zarządzania nim może znacznie pomóc w zmniejszeniu objawów lękowych.

Techniki relaksacyjne, które są często zalecane, to m.in.:

• Medytacja uważności (mindfulness): Ta forma medytacji koncentruje się na byciu w chwili obecnej, bez oceniania. Badania pokazują, że regularne praktykowanie mindfulness może obniżać poziom lęku i stresu.
• Ćwiczenia oddechowe: Skoncentrowanie się na głębokim, wolnym oddychaniu pomaga obniżyć poziom napięcia w ciele i zmniejsza reakcję „walki lub ucieczki” wywoływaną przez lęk.
• Progresywna relaksacja mięśni: Jest to technika, która polega na napinaniu i następnie rozluźnianiu różnych grup mięśni w celu zredukowania napięcia fizycznego związanego z lękiem.

4. Zmiana stylu życia

Zmiana stylu życia również może odegrać ważną rolę w redukcji lęku. Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu i unikanie substancji takich jak: alkohol i narkotyki mają pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne i mogą zmniejszać objawy lękowe.

• Ćwiczenia fizyczne: Badania wykazały, że regularna aktywność fizyczna, taka jak: bieganie, pływanie czy joga, pomaga obniżyć poziom lęku. Ćwiczenia wpływają na produkcję endorfin, które poprawiają nastrój i mogą działać jako naturalne środki przeciwlękowe.
• Sen: Osoby cierpiące na lęki często mają problemy ze snem, co z kolei pogłębia objawy. Ważne jest więc, aby dbać o regularny rytm dobowy i stosować techniki poprawiające jakość snu.
• Dieta: Dieta bogata w składniki odżywcze, takie jak: kwasy omega-3, witaminy z grupy B, magnez i cynk, może wspierać funkcjonowanie mózgu i łagodzić objawy lękowe.

5. Grupy wsparcia i społeczność

Dla wielu osób cierpiących na lęki, uczestnictwo w grupach wsparcia może być bardzo pomocne. Grupy takie dają możliwość wymiany doświadczeń z innymi osobami zmagającymi się z podobnymi problemami. Wspólne rozmowy i zrozumienie ze strony innych mogą prowadzić do poczucia ulgi oraz redukcji izolacji i samotności, które często towarzyszą zaburzeniom lękowym.

Skutki zaburzeń lękowych

Kiedy lęk staje się niepohamowany, może wpłynąć negatywnie na zdrowie jednostki, relacje interpersonalne, a nawet na podejmowanie decyzji życiowych. Osoby, które nie uczą się radzić sobie z lękiem, mogą również narażać się na inne problemy psychiczne, takie jak depresja, czy nadużywanie substancji psychoaktywnych.

Dlaczego warto podjąć leczenie zaburzeń lękowych?

Zaburzenia lękowe mogą mieć poważny wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne. Mogą powodować uczucie zmartwienia, strachu i niepokoju, które przeszkadzają w codziennym życiu. Nieleczone mogą prowadzić do problemów w pracy lub szkole, problemów finansowych, trudności w relacjach i niezdolności do radzenia sobie z codziennymi stresorami.

Na szczęście leczenie zaburzeń lękowych jest dostępne i skuteczne. Badania pokazują, że zarówno terapia rozmową, jak i leki są bardzo skutecznymi formami leczenia zaburzeń lękowych.

Leki mogą być również stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, chociaż są one ogólnie zalecane dla osób, które nie zareagowały pozytywnie na terapię rozmową lub tych, którzy potrzebują dodatkowej pomocy w radzeniu sobie z objawami.

Podczas leczenia zaburzeń lękowych celem jest zmniejszenie nieprzyjemnych objawów fizycznych i emocjonalnych związanych z tym stanem oraz pomoc osobie w lepszym radzeniu sobie ze stresującymi sytuacjami. Leczenie powinno koncentrować się na poprawie jakości życia poprzez pomoc osobie w nauce zdrowych umiejętności radzenia sobie, rozwijaniu wglądu w źródło zaburzeń lękowych, poprawie relacji interpersonalnych i znalezieniu sposobów skuteczniejszego radzenia sobie ze stresem w życiu codziennym.