Leczenie depresji

Depresja pomoc psychoterapeutyczna Lublin Bronowice

Oferujemy pomoc w walce z depresją

PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA
Dorośli i młodzież powyżej 15 roku życia – cena 140 zł (50 minut)
TERAPIA UZALEŻNIEŃ
Dorośli – cena 140 zł (50 minut)

telefon: 501 767 054
telefon: 516 776 147

Szukasz miejsca, w którym oferuje się leczenie depresji w Lublinie? Zapraszamy do gabinetu Jednostka i Rodzina! Oferujemy pomoc pacjentom cierpiącym na depresję w formie psychoterapii. Ta metoda leczenia opiera się głównie na cyklicznych spotkaniach (indywidualnych lub grupowych) pacjenta z przeszkolonym terapeutą. Pomaga w zwalczeniu nieustannego uczucia przytłoczenia, smutku, bezsilności, braku chęci do życia, zaburzeń samopoczucia, problemów z koncentracją i pamięcią.

Ponadto pomaga zwalczyć problem nieustannego zamartwiania się, nadmiernego napięcia nerwowego, czy też ataków paniki. Profesjonalne sesje terapeutyczne uczą poznawania siebie na nowo, dostrzegania powtarzających się destrukcyjnych schematów zachowań, a także zamiany ich na pozytywne. Zapraszamy do szczegółowego zapoznania się z naszą ofertą leczenia depresji.

Masz pytania związane z ofertą? Zadzwoń!

Zapraszamy do kontaktu!

Skuteczne leczenie depresji w Lublinie, dlaczego warto skorzystać z naszych usług?

Depresja to stan chorobowy (zaburzenie psychiczne z grupy chorób afektywnych), który dotyka coraz więcej ludzi na całym świecie. Do głównych objawów zaliczyć można długotrwałe złe samopoczucie, wycofanie z życia społecznego, apatię, zniechęcenie, brak energii życiowej, smutek, zaniedbywanie codziennych obowiązków, a w ciężkich przypadkach nawet myśli samobójcze.

Depresja według Światowej Organizacji Zdrowia to czwarte najpoważniejsze schorzenie na świecie. Przeprowadzone badania wykazały, że około 10% populacji cierpi na depresję, 25% epizodów tej jednostki chorobowej trwa krócej niż jeden miesiąc, a 50% ustępuje przed upływem trzech miesięcy.

To, co należy mieć na uwadze to przede wszystkim możliwość nawrotów tej choroby. Przyczyną depresji mogą być: traumatyczne wydarzenia (śmierć bliskiej osoby, ciężka choroba, rozpad związku), długotrwały stres, niektóre leki np. przyjmowane przez pacjentów chorych na Parkinsona, zmiany hormonalne u kobiet (związane np. z zespołem napięcia przedmiesiączkowego, w ciąży, po porodzie), uzależnienie od narkotyków lub alkoholu, niektóre jednostki chorobowe, np. niedoczynność tarczycy. Leczenie depresji opiera się głównie na podawaniu leków i psychoterapii, a także ruchu (np. muzykoterapii, aromatoterapii).

Czym jest depresja?

Depresja to poważne schorzenie, które dotyka coraz większą liczbę ludzi na całym świecie. Jest to choroba psychiczna, która wpływa na nasze samopoczucie, emocje i funkcjonowanie w codziennym życiu. Symptomy depresji mogą obejmować smutek, beznadziejność, zmniejszenie energii i zainteresowania, problemy z koncentracją oraz problemy ze snem. Depresja nie jest spowodowana brakiem woli lub lenistwem, ale jest złożonym stanem emocjonalnym, który może wymagać pomocy terapeutycznej.

Dlaczego warto walczyć z depresją?

Depresja to poważne zaburzenie emocjonalne, które dotyka miliony ludzi na całym świecie. Walka z nią jest trudna i wymaga czasu oraz determinacji. Jednakże, warto się z nią zmagać, ponieważ jest to choroba, która wpływa na wiele aspektów naszego życia, takich jak relacje z innymi ludźmi czy osiąganie celów. Osoby cierpiące na depresję często odczuwają zmęczenie, brak energii oraz motywacji, co wpływa na ich codzienne życie. Zmiana stylu życia, ćwiczenia, terapia oraz leki są skutecznymi sposobami na walkę z depresją. Znalezienie sposobu na pokonanie choroby może przynieść wielkie korzyści, takie jak poprawa jakości życia oraz zwiększenie poczucia własnej wartości. Nigdy nie jest za późno, aby podejść do depresji z determinacją i zacząć walkę o swoje zdrowie psychiczne.

Przyczyny depresji

Czynniki stresogenne

Depresja jest często konsekwencją wydarzeń życiowych, zwanych czynnikami stresogennymi. Takie wydarzenia to między innymi utrata pracy, rozpad związku, problemy finansowe, śmierć bliskiej osoby czy choroba. Osoba znajdująca się w takiej sytuacji może odczuwać bezsilność i brak kontroli nad własnym życiem.

Rodzinne i społeczne wpływy

Wzorce zachowań, przekonań i postaw, które osoba zdobywa na drodze wychowania, mają istotny wpływ na wykształcenie się depresji. Osoby dorastające w rodzinach, które prezentują negatywne postawy, mogą w przyszłości doświadczyć problemów z samooceną, co powoduje większą podatność na depresję. Wykluczenie społeczne, odrzucenie i brak akceptacji rówieśników również mogą prowadzić do głębszych uczuć niepokoju, osamotnienia i ostatecznie depresji.

Biologiczne podłoże

Nie można pominąć również aspektu biologicznego. Według badań, istnieją szczególne różnice w strukturze mózgu osób z depresją oraz w poziomie podstawowych neuroprzekaźników, które wpływają na nasz nastrój. Te różnice biologiczne wpływają na nasze myśli, emocje i sposób reagowania na stres, co z kolei przyczynia się do naszej podatności na depresję.

Schematy poznawcze

Schematy poznawcze to schematy myśli i przekonań, które wpływają na sposoby, w jakie interpretujemy i rozumiemy świat oraz nasze doświadczenia. Osoby z depresją zwykle mają „negatywne” schematy poznawcze, które prowadzą do negatywnych interpretacji i oczekiwań.

Objawy, które powinny zaniepokoić

Jeśli czujesz się przygnębiony, ważne jest, aby zwracać uwagę na objawy depresji, które mogą być oznaką czegoś poważniejszego. Oto kilka znaków ostrzegawczych depresji, których nie należy ignorować:

1. Ekstremalny smutek i brak nadziei: Jeśli smutek utrzymuje się przez ponad dwa tygodnie i towarzyszy mu poczucie bezwartościowości lub winy, mogą to być oznaki poważnej depresji.

2. Utrata zainteresowania hobby: Depresja może powodować brak motywacji i energii, utrudniając robienie nawet tych rzeczy, które kochasz lub lubiłeś robić najbardziej.

3. Zmiany apetytu: Utrata lub wzrost apetytu spowodowany obniżonym nastrojem jest kolejnym częstym objawem depresji.

4. Problemy ze snem: Depresja może powodować bezsenność, nadmierne spanie lub ogólne zaburzenia snu.

5. Trudności z koncentracją: Jeśli masz trudności ze skupieniem uwagi i zapamiętywaniem lub podejmowaniem decyzji, może to być oznaką depresji.

6. Izolacja społeczna: Wycofanie się z rodziny i przyjaciół może wskazywać, że coś jest nie tak i nie należy tego ignorować.

7. Myśli samobójcze: Jeśli masz myśli samobójcze, natychmiast zwróć się o pomoc do specjalisty ds. zdrowia psychicznego.

Znajomość objawów depresji może pomóc w rozpoznaniu, kiedy należy podjąć leczenie.

Diagnoza depresji
Proces diagnostyczny
Diagnoza depresji jest kluczowym etapem w leczeniu tego zaburzenia, ponieważ pozwala na odpowiednie rozpoznanie problemu i zaplanowanie skutecznego leczenia. Proces diagnostyczny obejmuje kilka istotnych kroków, w tym wywiad lekarski i psychologiczny oraz stosowanie różnorodnych kwestionariuszy i testów diagnostycznych.

Wywiad lekarski i psychologiczny
Pierwszym krokiem w diagnozowaniu depresji jest dokładny wywiad lekarski i psychologiczny. Podczas tego etapu specjalista zbiera szczegółowe informacje na temat obecnych objawów pacjenta, ich nasilenia oraz czasu trwania. Wywiad obejmuje również pytania dotyczące historii medycznej pacjenta, w tym przeszłych zaburzeń psychicznych, występowania depresji w rodzinie, a także obecnych i przeszłych chorób somatycznych.

Kluczowe elementy wywiadu lekarskiego i psychologicznego:

Obecne objawy: Pacjent jest pytany o specyficzne objawy depresji, takie jak uczucie smutku, utrata zainteresowań, zmiany w apetycie, zaburzenia snu, trudności w koncentracji, poczucie beznadziejności, myśli samobójcze itp.
Historia choroby: Wywiad obejmuje pytania dotyczące przeszłych epizodów depresyjnych lub innych zaburzeń psychicznych, leczenia farmakologicznego i psychoterapeutycznego oraz ich skuteczności.
Historia rodzinna: Specjalista bada, czy w rodzinie pacjenta występowały przypadki depresji lub innych zaburzeń psychicznych, co może sugerować genetyczną predyspozycję.
Czynniki stresogenne: Wywiad koncentruje się również na identyfikacji potencjalnych czynników stresowych w życiu pacjenta, takich jak problemy w pracy, trudności w relacjach międzyludzkich, utrata bliskiej osoby, itp.
Stan zdrowia fizycznego: Lekarz ocenia również ogólny stan zdrowia pacjenta, aby wykluczyć somatyczne przyczyny objawów depresji, takie jak choroby tarczycy, niedobory witamin, czy inne schorzenia.
Kwestionariusze i testy diagnostyczne
W celu uzupełnienia wywiadu lekarskiego i psychologicznego, specjaliści często wykorzystują kwestionariusze i testy diagnostyczne, które pomagają w ocenie nasilenia objawów depresji oraz monitorowaniu ich zmienności w czasie. Do najczęściej stosowanych narzędzi diagnostycznych należą:

Psychoterapia jest jednym z kluczowych elementów leczenia depresji. Obejmuje różne metody terapeutyczne, które pomagają pacjentom zrozumieć i zmieniać negatywne wzorce myślenia oraz poprawiać ich funkcjonowanie emocjonalne i społeczne. Wśród najskuteczniejszych i najczęściej stosowanych metod psychoterapii znajdują się terapia poznawczo-behawioralna (CBT) oraz terapia interpersonalna (IPT), ale istnieje także wiele innych podejść terapeutycznych.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z najczęściej stosowanych form terapii w leczeniu depresji. Opiera się na założeniu, że negatywne myśli i przekonania wpływają na emocje i zachowania, co może prowadzić do depresji. CBT pomaga pacjentom zidentyfikować i zmieniać te negatywne wzorce myślenia oraz rozwijać zdrowsze strategie radzenia sobie z trudnościami.

Kluczowe elementy CBT:

Identyfikacja negatywnych myśli:

Pacjent uczy się rozpoznawać automatyczne, negatywne myśli, które pojawiają się w odpowiedzi na różne sytuacje. Te myśli są często nieadekwatne lub zniekształcone i mogą prowadzić do negatywnych emocji.

Zmiana myśli:

Terapeuta pomaga pacjentowi analizować i kwestionować negatywne myśli, zastępując je bardziej realistycznymi i pozytywnymi przekonaniami. Celem jest zmniejszenie wpływu tych myśli na samopoczucie pacjenta.

Zmiana zachowań:

CBT skupia się także na zmianie zachowań, które utrzymują depresję. Terapeuta wspiera pacjenta w angażowaniu się w pozytywne aktywności, które mogą poprawić nastrój i zwiększyć poczucie własnej wartości.

Techniki relaksacyjne i mindfulness:

CBT często wykorzystuje techniki relaksacyjne i mindfulness, które pomagają pacjentowi zredukować stres i poprawić koncentrację na teraźniejszości.

Monitorowanie postępów:

Pacjenci uczą się monitorować swoje myśli, emocje i zachowania, aby lepiej zrozumieć, jak zmiany w myśleniu wpływają na ich samopoczucie. Regularne śledzenie postępów pomaga w utrwalaniu pozytywnych zmian.

CBT jest zazwyczaj krótkoterminową terapią, trwającą od kilku miesięcy do roku, w zależności od nasilenia depresji. Jest skuteczna w leczeniu zarówno łagodnej, jak i ciężkiej depresji oraz w zapobieganiu nawrotom.

Terapia interpersonalna (IPT) i inne metody

Terapia interpersonalna (IPT) jest kolejną skuteczną metodą leczenia depresji, szczególnie koncentrującą się na relacjach międzyludzkich i ich wpływie na samopoczucie pacjenta. IPT pomaga pacjentom zrozumieć i poprawić ich interakcje z innymi, co może przyczynić się do redukcji objawów depresji.

Kluczowe elementy IPT:

Analiza relacji interpersonalnych:

IPT skupia się na identyfikacji i analizie problemów w relacjach pacjenta, które mogą przyczyniać się do depresji. Terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć, jak te relacje wpływają na jego samopoczucie.

Poprawa komunikacji:

Pacjent uczy się skutecznych strategii komunikacji, które mogą pomóc w rozwiązywaniu konfliktów i poprawie jakości relacji.

Zmiany ról społecznych:

IPT pomaga pacjentom radzić sobie ze zmianami w rolach społecznych, takimi jak zmiana pracy, rozwód czy narodziny dziecka, które mogą być źródłem stresu i depresji.

Żałoba i strata:

Terapeuta wspiera pacjenta w przepracowywaniu trudnych emocji związanych z utratą bliskiej osoby lub innymi znaczącymi stratami.

Inne metody psychoterapii:

Terapia psychodynamiczna:

Koncentruje się na odkrywaniu nieświadomych konfliktów i emocji, które mogą leżeć u podstaw depresji. Terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć, jak przeszłe doświadczenia wpływają na jego obecne życie i emocje.

Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT):

Skupia się na akceptacji trudnych emocji i myśli, jednocześnie zachęcając pacjenta do zaangażowania się w działania zgodne z jego wartościami. ACT pomaga pacjentom rozwijać elastyczność psychologiczną i radzić sobie z depresją.

Terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT):

Łączy elementy CBT z technikami mindfulness, pomagając pacjentom zwiększyć świadomość swoich myśli i emocji oraz rozwijać umiejętność pozostawania w chwili obecnej. MBCT jest szczególnie skuteczna w zapobieganiu nawrotom depresji.

Psychoterapia jest kluczowym elementem leczenia depresji, oferując różnorodne metody, które pomagają pacjentom zrozumieć i zmieniać negatywne wzorce myślenia oraz poprawiać relacje interpersonalne. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i terapia interpersonalna (IPT) są jednymi z najskuteczniejszych form terapii, ale inne metody, takie jak terapia psychodynamiczna, ACT czy MBCT, również mogą być bardzo pomocne. Dzięki odpowiednio dobranej psychoterapii pacjenci z depresją mają szansę na poprawę swojego samopoczucia i jakości życia.

Farmakoterapia, czyli leczenie farmakologiczne, stanowi jeden z podstawowych filarów terapii depresji. Leki przeciwdepresyjne wpływają na poziom neuroprzekaźników w mózgu, takich jak serotonina, noradrenalina czy dopamina, których zaburzenia często towarzyszą temu schorzeniu.

Farmakoterapia w leczeniu depresji

Najczęściej stosowane są:

• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) – np. fluoksetyna, sertralina, citalopram.
• Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI) – np. wenlafaksyna, duloksetyna.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) – rzadziej stosowane ze względu na skutki uboczne, ale nadal skuteczne.
• Leki atypowe – np. bupropion, mirtazapina, które działają na inne mechanizmy neuroprzekaźników.

Działanie leków przeciwdepresyjnych pojawia się zwykle po 2–4 tygodniach regularnego stosowania, a leczenie trwa zwykle od kilku miesięcy do kilku lat. W niektórych przypadkach stosuje się także stabilizatory nastroju lub leki przeciwpsychotyczne, zwłaszcza przy współwystępowaniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Depresja u dzieci i młodzieży

Choć często uważana za chorobę dorosłych, depresja coraz częściej diagnozowana jest u dzieci i nastolatków. Objawy mogą jednak różnić się od tych typowych dla dorosłych i bywają mylone z „buntowniczym” zachowaniem lub „trudnym okresem dojrzewania”.

Najczęstsze objawy to:

• Drażliwość zamiast smutku.

• Izolowanie się od rówieśników.

• Spadek wyników w nauce.

• Trudności ze snem lub nadmierna senność.

• Zachowania autoagresywne.

Wczesne rozpoznanie i pomoc psychologiczna są kluczowe dla uniknięcia poważnych konsekwencji zdrowotnych w dorosłości.